Η Ατραπός της Μύησης

"Αν το φως μέσα σου σβήσει, πόσο βαθύ θα είναι αυτό το σκοτάδι!"

 Ο Πρώτος Μυητής είναι ο εντός μας Χριστός. Την είσοδο της Ατραπού πρέπει να την αποζητάμε μέσα μας και όχι έξω από εμάς, γιατί αποτελεί μια κατάσταση εξυψωμένης συνείδησης. Αλλά από τη στιγμή που θα επιτευχτεί αυτή η κατάσταση, η Ατραπός γίνεται υποκειμενική και ταυτόχρονα αντικειμενική. Ορισμένοι εκπαιδευτές υποστηρίζουν ότι η Ατραπός είναι εντελώς υποκειμενική, λέγοντας ότι σκοπός της μύησης είναι η τελειοποίηση του ανθρώπου, άλλοι διδάσκουν ότι η μύηση είναι μία αστρική εμπειρία. Η λαϊκή φαντασία συχνά πιστεύει ότι ο αναζητητής της μύησης θα τη βρει σε κάποια απόμακρη περιοχή, πίσω από ψηλούς τοίχους. Καμία από αυτές τις απόψεις δεν αντιπροσωπεύει ολόκληρη την αλήθεια, ενώ σε όλες περιέχεται κάποιο στοιχείο της.


Για να επιτευχτεί η μύηση είναι απαραίτητη η ανύψωση της συνείδησης σ' ένα ανώτερο βαθμό από εκείνον του μέσου ανθρώπου. Η συνείδηση όχι μόνο πρέπει να υπερβεί τις πέντε βασικές αισθήσεις, αλλά πρέπει να ξεπεράσει και το συνηθισμένο ψυχισμό, αν πρόκειται βέβαια για τη μύηση σύμφωνα με την έννοια που της αποδίδουμε εμείς. Η μύηση είναι πνευματική και όχι αστρική εμπειρία. Ο υποψήφιος μετατοπίζει το κέντρο της συνείδησής του από την προσωπικότητα, τη μονάδα της ενσάρκωσης, στην ατομικότητα, το αθάνατο εγώ, τη μονάδα της εξέλιξης. Η συνείδηση της ατομικότητας, αφηρημένη και άμορφη, είναι ικανή να κατανοήσει τις εμπειρίες του πνεύματος που δεν εκδηλώνονται στους κόσμους της μορφής.


Ο μυημένος μετατοπίζει την εστίαση της συνείδησής του από την προσωπικότητα στην ατομικότητα και κατά συνέπεια αντιλαμβάνεται καταστάσεις που είναι απρόσιτες στον κοινό άνθρωπο. Ζώντας μία εξέλιξη και όχι μία ενσάρκωση, αλλάζουν όλες του οι αξίες. Μπορεί να δει βαθιά μέσα στο βασίλειο των αιτιών, αντιλαμβανόμενος γεγονότα που σχηματίζονται στα εσωτερικά πεδία, πολύ πριν αυτά εκδηλωθούν στον εξωτερικό κόσμο· γι' αυτό θεωρείται πως έχει το χάρισμα της προφητείας. Συχνά βλέποντας τις αιτίες, μπορεί να τις ελέγξει. Γι' αυτό φαίνεται να κατέχει μαγικές δυνάμεις. Eργαζόμενος στα ανώτερα πεδία, τα οποία ενεργούν σαν κέντρα ελέγχου των κατώτερων, μπορεί να εξισορροπήσει τις αντίρροπες δυνάμεις με τον παράγοντα της θέλησής του, με αποτέλεσμα να αλλάζει τη ροή των γεγονότων στον υλικό κόσμο. Αυτές είναι οι βασικές αιτίες που ο μυημένος θεωρείται ότι κατέχει μαγικές δυνάμεις· όμως αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν τίποτα μαγικό. Ο μυημένος πετυχαίνει τους σκοπούς του χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις του ανώτερου εαυτού του στα ανώτερα πεδία - είναι σαν τον οδοιπόρο που η προσευχή του βρίσκει ανταπόκριση.


Ο Δρόμος που οδηγεί στη μύηση είναι ο δρόμος της ζωής που καταξιώνει τον άνθρωπο ν' ανυψωθεί πάνω από τις επιθυμίες και τους περιορισμούς της προσωπικότητάς του και να ζήσει στον ανώτερο εαυτό του. Η εμπειρία της μύησης είναι η μετάθεση της συνείδησης από την προσωπικότητα στην ατομικότητα. Ο άνθρωπος από τη στιγμή που θα επιθυμήσει τη μύηση βάζει το πόδι του πάνω στην Ατραπό. Κάνει το πρώτο βήμα και πραγματικά είναι πολύ απλό. Αλλά μόνο η διατήρηση αυτής της επιθυμίας θα αποτελέσει την κινητήρια δύναμη των ποδιών για να βαδίσουν την Ατραπό. Λίγες είναι οι ψυχές εκείνες που η επιθυμία τους αυτή είναι τόσο σταθερή ώστε η πρόοδός τους να γίνει αντιληπτή. Αν όμως επιμείνουν, σύντομα θα διαπιστώσουν πως έχουν πετύχει τον επιθυμητό στόχο. Ο ζηλωτής θα διαπιστώσει πως μέσα από διάφορα κανάλια του έρχεται η απαραίτητη γνώση που θα του προσφέρει τη δυνατότητα να κάνει προμελετημένες προόδους και να κατευθύνει τις προσπάθειές του προς ένα καθορισμένο σκοπό. Αυτή είναι η αιτία που οι Δάσκαλοι ιδρύουν και υποστηρίζουν οργανώσεις όπως η Θεοσοφική Εταιρεία, η Ανθρωποσοφική Εταιρεία, η Ροδοσταυρική Αδελφότητα και πολλές άλλες, λιγότερο γνωστές αλλά όχι λιγότερο χρήσιμες. Όλοι όσοι έχουν δει τον ήλιο ν' ανατέλλει μέσα τους, υποστηρίζουν όλες αυτές τις εταιρείες από ευγνωμοσύνη για το φως που οι ίδιοι δέχτηκαν και ακόμα για να γίνει η Ατραπός ευκολότερη για τους νεώτερους.


Από τα βιβλία και τις διαλέξεις αυτών των οργανώσεων ο υποψήφιος μαθαίνει ότι το όραμά του μπορεί να πραγματοποιηθεί και ακόμα ότι αυτή η εσωτερική του τάση στηρίζεται σε κάποιο αληθινό ένστικτο. Θα του δώσουν ένα χάρτη της Ατραπού, αλλά μόνο ο ίδιος μπορεί να τη βαδίσει. Μέσα από αυτές τις οργανώσεις, επίσης θα μάθει για την καταγωγή του ανθρώπου και τις θείες δυνατότητες, για την εξέλιξή του μέσα από τις επταπλές εμπειρίες της μορφής και για την οριστική αντιμετώπιση της μορφής με την ανάπτυξη της θείας πραγματικότητας. Θα μάθει ακόμη για τα επτά πεδία και για τις δυνατότητές τους, καθώς και για την ύπαρξη των Δασκάλων. Πώς όμως ο υποψήφιος θα κατορθώσει να μετατρέψει όλη τη θεωρία της εσωτερικής επιστήμης σε πράξη; Πώς θα μπορέσει ο ίδιος ν' αποχτήσει εμπειρία αυτών που διαβάζει; Μπορεί ν' αποχτήσει αντίληψη του αστρικού κόσμου χρησιμοποιώντας την αυτοϋπνωση και τα ναρκωτικά. Η μέθοδος είναι απλή, οι συνέπειές της όμως είναι καταστρεπτικές για τον ανώτερο εαυτό. Μπορεί επίσης με τη χρήση της μαγείας να φέρει τον αστρικό κόσμο σε εκδήλωση στο υλικό πεδίο. Η γνώση αυτών των μεθόδων, όμως, διαφυλάσσεται προσεχτικά και δεν είναι εύκολο ούτε να τις αποχτήσει κανείς, ούτε να τις χρησιμοποιήσει με ασφάλεια, εκτός αν είναι Μύστης.


Το δρόμο για την απόχτηση προσωπικής γνώσης των ανώτερων κόσμων μπορούμε εύκολα να τον δείξουμε, αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο να τον ακολουθήσει κανείς. Οι αισθήσεις της ατομικότητας μπορούν να συλλάβουν αυτούς τους κόσμους. Γι' αυτό, αν οι ανώτερες όψεις του ανθρώπου - η πνευματική του φύση και η δύναμη της αφηρημένης σκέψης - καλλιεργηθούν αρκετά και αν η εστίαση της συνείδησης μετατοπιστεί από την προσωπικότητα (τη μονάδα που ενσαρκώνεται) στην ατομικότητα (τη μονάδα που εξελίσσεται) θα είναι δυνατή η παραπέρα ανάπτυξη αυτών των όψεων, μέχρι που να κατανοήσει ολόκληρο το σύμπαν μέσα από την αφηρημένη σκέψη και την πνευματική διαίσθηση. Η μετατόπιση της εστίασης της συνείδησης κατορθώνεται με τη μετατόπιση της εστίασης της επιθυμίας από τα αντικείμενα των αισθήσεων στους σκοπούς του πνεύματος. Δεν αρκεί όμως να κατευθυνθεί η θέληση σε κάποιον πνευματικό στόχο. Πρέπει να πραγματοποιηθεί και κάποιος βαθμός εσωτερικής ανάπτυξης, με αποτέλεσμα ακόμη και οι αυθόρμητες επιθυμίες να κατευθύνονται προς αυτό το στόχο. Πολλοί επίδοξοι μυημένοι νομίζουν ότι η θέληση για μύηση είναι αρκετή, αλλά αυτό είναι λάθος. Η πλειονότητα των επιθυμιών μας - συνειδητές και υποσυνείδητες - πρέπει να απομακρυνθεί από τα αντικείμενα των αισθήσεων και να στραφεί στις πνευματικές επιδιώξεις. Και καθώς ο υποσυνείδητος νους περιέχει πολλές επιθυμίες που αφορούν την παιδική ηλικία της φυλής και τείνουν προς την πιο παχυλή ύλη, είναι απαραίτητο να διευρύνουμε τη συνείδησή μας τόσο, ώστε να περιλάβει και τις περιοχές του υποσυνείδητου, με σκοπό να αφομοιωθούν οι ενστικτώδεις επιθυμίες από τους σκοπούς της πνευματικής μας φύσης.


Για να επιτευχτεί όμως αυτή η αφομοίωση προϋποθέτει τη γνώση των πρωτόγονων όψεων του εαυτού μας και τον εξευγενισμό τους, μέχρι να αφομοιωθούν από την προσωπικότητα. Γιατί πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η προσωπικότητα από μόνη της, ώστε με τη δική της θέληση να αναζητήσει την εκπλήρωση της ζωής της μέσα από τα ιδανικά της ατομικότητας. Αυτή είναι η αποθέωση της προσωπικότητας. Αυτή είναι η αιτία που διαρκώς ακούγεται η απεγνωσμένη κραυγή της ψυχής. Δεν μπορεί να βρει καμιά ικανοποίηση στα αντικείμενα των αισθήσεων. Η ένωση με τη θεϊκή όψη του εαυτού, το Θεό μέσα μας, πρέπει να προηγείται της επίγνωσης του Θεού της Ολότητας, του οποίου δεν αποτελεί παρά ένα μέρος. Το πνευματικό περιεχόμενο της ανθρώπινης φύσης είναι ένα περιορισμένο τμήμα του Ενός Πνεύματος, του Όλου, της Ασύλληπτης όψης της εκδήλωσης. Γι' αυτό και η ανθρώπινη φύση θεωρείται Ασύλληπτη - ή μια υποκρυπτόμενη πραγματικότητα - και δεν μπορεί να υπάρχει ικανοποίηση στο φαινομενικό, στην εμπειρία του προβαλλόμενου σύμπαντος. Ο σπινθήρας του Θείου Φωτός, που αποτελεί τον πυρήνα του ενσαρκωμένου εγώ, δηλαδή της ατομικότητας, πρέπει να συσχετιστεί με τους όμοιους του, αν πρόκειται να βιώσει τη συντροφικότητα (η πνευματική όψη του ένστικτου της αγέλης μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο μέσω της ένωσης με το Πνεύμα). Στον κόσμο των φαινομένων δεν έχει κάποια μόνιμη κατοικία. Αν η συνείδηση κατορθώσει έστω και για μια φορά να κατανοήσει την πνευματική πραγματικότητα, ποτέ πια δεν πρόκειται να δεχτεί σαν έγκυρο τίποτε που να στερείται πνευματικού πυρήνα. Η εμπειρία αυτής της πραγματικότητας δημιουργεί την πλήρη ικανοποίηση της ίδιας της ζωής, όχι με τη μορφή κορεσμένης όρεξης, και προσδιορίζει επίσης την εγκυρότητα κάθε μελλοντικής ικανοποίησης. Από τη στιγμή που καταγράφεται μία τέτοια εμπειρία μέσα στην ιστορία του ενσαρκωμένου εγώ, δεν ξεχνιέται ποτέ πια. Μεταφέρεται από ζωή σε ζωή και αποτυπώνεται στο υποσυνείδητο της προσωπικότητας, μέχρις ότου έρθει ο κατάλληλος χρόνος και το εξελικτικό στάδιο, όπου η υπερσυνείδητη κατάσταση θα γίνει συνειδητή.


Η πρώτη μύηση είναι η αναλαμπή της κοσμικής συνείδησης, όπου το εγώ βλέπει με τα μάτια του πνεύματος αντί με τα μάτια του φυσικού σώματος. Αυτό επιτυγχάνεται μονάχα με την έξαρση της συνείδησης που πηγάζει από μέσα μας. Αλλά εφόσον δοκιμαστεί αυτή η εμπειρία, για να την επαναλάβει κανείς σε κάποια επόμενη ενσάρκωση χρειάζεται απλά να συνδεθεί η συνείδηση με το υποσυνείδητο, με τη βοήθεια κάποιου συνειρμού, ώστε αυτό που βρίσκεται στο υποσυνείδητο να έρθει στην επίγνωση του συνειδητού. Η τελετουργική μύηση και ο συμβολισμός που χρησιμοποιείται στο τυπικό είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε μέσα από τον κατάλληλο συνειρμό να συνδέσει τη συνείδηση με το άλλο άκρο, που είναι η ανάμνηση του Φωτός της Πραγματικότητας.


Η τελετουργική μύηση δε μπορεί να προσφέρει τίποτε περισσότερο, αλλά αυτό είναι αρκετό. Γιατί μέσα στο Μεγάλο Φως περιλαμβάνεται η Αδελφότητα των Δασκάλων. Ο αναπτυγμένος ψυχικός ή ο πλήρως εξασκημένος μάγος μπορούν να γίνουν Μύστες σε όλα τα επίπεδα του κύβου της εκδήλωσης. Ωστόσο πέρα από όλα αυτά τα επίπεδα,  υπάρχει κάτι περισσότερο, που είναι Κοσμικό από τη φύση του και σχετίζεται με αυτό που, ως προς το ηλιακό σύστημα, είναι ανεκδήλωτο. Κανείς δε μπορεί να θεωρηθεί μυημένος αν δεν έχει την εμπειρία της κοσμικής συνείδησης. Αν φτάσει κανείς στους βαθμούς των Ανώτερων Μυστηρίων χωρίς αυτή την εμπειρία, μόνο ψυχική αναστάτωση θα αποκομίσει, έχοντας τυφλωθεί από το υπερβολικό φως, για το οποίο η συνείδηση δε θα κατέχει κανένα σύμβολο προκειμένου να το ερμηνεύσει. Από την άλλη, αν ο νεόφυτος προετοιμαστεί κατάλληλα, μπορεί να δει το Φως πίσω από τα σύμβολα και να δεχτεί τη φώτιση.

Dion Fortune