Εκεί που καθόμουν (;)

Εκεί που καθόμουν αμέριμνος και έπινα τον καφέ μου, μια σιγουριά πλημμύριζε το είναι μου.
 Ήμουν σίγουρος για όλα, οι γνώσεις μου απίστευτες, ήξερα τα πάντα, ότι και να εμφανιζόταν, από που ήρθε, γιατί, μέχρι πότε!!

Όμως ! ........
άξαφνα σε μια στιγμή, ομίχλη απλώθηκε γύρω μου πυκνή, σκοτεινή, κρύα.
Ιδρώτας άρχισε να κυλά στο πρόσωπό μου, κοίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά, έτρεμα !!!

Μα (;)...... σκέφτηκα (αμέσως ), αφού ξέρω τι είναι και αυτό.
Οι δίπλα ψήνουν τα λουκάνικα, χορεύουν "σαικεντέλικ"!!!

Πάλι όμως στη στιγμή, χωρίς να ακούσω από που, χωρίς να δω, ενστανθηκα να με τραβάει από το πόδι, χταπόδι ήτανε (;) μην είχε και βεντούζες ;;; Μακρύ πλοκάμι φάνηκε, σαν κοίταξα στα κάτω.

Σκέψεις μου πέρναγαν πολλές, μην έφτανε το τέλος μου από τώρα (;)
... μη και μου είχαν κάνει πλάκα.

Μα πάλι ήξερα εγώ ποιόν να ρωτήσω!!!
τον ικανότατο Εαυτό μου θα τον πιάσω, αυτός αμέσως θα μου πει τι θ' απογίνω, αυτός που όλα τα γνωρίζει και μου λέει,

τότε γυρίζω επιτόπου το μυαλό μου, εκεί που ο τρόμος είχε κυριεύσει τη μορφή μου και τα μάτια μου ήτανε κλειστά.
Τα γουρλώνω με μιας ίσια μπροστά και φωναχτά λες κι' ήθελα ν' ακούσουνε χιλιάδες, "σε ξέρω τι είσαι και άσε το σχοινί, εμένα δεν μπορείς να με φοβίσεις.

Μα δεν γινότανε από εκεί που μ' έσερνε εγώ να σηκωθώ, δεν είχε ούτε κάπου να πιαστώ.
Έτσι η ώρα και τα λεπτά περνούσαν, η ομίχλη άρχισε να λιγοστεύει, εγώ δεν πίστεψα σε τούτη τη "συνωμοσία"!!!!

Όμως ! .........
άξαφνα και πάλι, καθώς η ομίχλη αυτή, είχε τώρα πια χαθεί και το πόδι μου είχε αρχίσει να πονάει.
Κάτι με τράβαγε ψηλά από τη γη, μου ήρθε η σκέψη τότε να κοιτάξω !!!! ........

....... Σουπιά μεγάλη ίσα με βουνό (σαν αυτές που βλέπαμε στις ταινίες του Κουστό), με πόδια όμως από ζώο που δεν έτρωγε σανό και είχε δόντια που έτρωγαν τα πάντα!!!

Τώρα όμως πια ..... ήτανε αργά ..... δεν μπορούσα να κάνω ΤΙΠΟΤΑ ..... μόνο περίμενα να φτάσει η σειρά, το τέλος όχι δεν ήταν μακριά, μπορούσα έτσι τελικά να ηρεμήσω ....... !!!!!

Σαράντης Κώνστας