ΑΠΟΨΙΣ: Το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου

Ο χωροχρόνος είναι στη φύση του φρακταλικός. Η οποιαδήποτε αλλαγή σε ένα σημείο έχει άμεση επίδραση σε ένα άλλο σημείο παρόμοιων χαρακτηριστικών. Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με τις ενδείξεις που μας έδωσε το πείραμα με του 100ου πιθήκου, έχει παρατηρηθεί ότι μια νέα συμπεριφορά σε ένα άτομο, όταν αυτή αναπαράγεται σε μεγάλο βαθμό στο στενό της περιβάλλον από ένα σημείο και ύστερα δημιουργεί έναν οικουμενικό ελκυστική συμπεριφορά που επενεργεί ως δια μαγείας και εξ αποστάσεων σε όλα τα άτομα του συγκεκριμένου είδους παρά την έλλειψη μιας φυσικής επαφής ή μιας άμεσης παρατήρησης. Παρομοίως, όσον αφορά το ανθρώπινο είδος, τώρα καθώς η αλληλεπίδραση στο Διαδίκτυο αυξάνεται και μεθηλικιώνεται, η ανθρωπότητα παράγει σαν τον πιο ακριβοθωρητο καρπό, σαν ένα σπάνιο βασιλικό πολτό, το ΚΡΙΣΙΜΟ ΠΛΗΘΟΣ μιας δυνητικής παγγνωσία, αυξανόμενο με γεωμετρική πρόοδο λόγω των μορφογενετικών πεδίων και μόνο δίχως να είναι απαραίτητη η άμεση επικοινωνία των ατόμων (χρηστών του Διαδικτύου) που το συναποτελούν. Η οποιαδήποτε εθελούσια επαναστατική ΟΡΓΑΝΩΣΗ είναι περιττή- διότι απλώς συμβαίνει και συμβαίνει τόσο γοργά όσο γοργά ξεχύνεται ο χρόνος στις βαθύτερες και κεντρικότερες στροφορμές μιας παναιώνιας δίνης.

Και κάπως έτσι, ο ιερός ''φαταλισμός'' της επανάστασης, μοιάζει να προκύπτει από την ίδια την ακατάσταλτη εξέλιξη - εντελώς φυσικά-!Είναι πράγματι κάτι το οποίο ως τώρα μας διαφεύγει. Το γεγονός δηλαδή ότι συστημικά ο πληθυσμός των περίπου 7.000.000.000 ανθρώπων τώρα πια ως εκ φυσικού παράγει ένα κρίσιμο πλήθος στο οποίο επισυμβαίνει η απαραίτητη αλληλενέργεια όπου ανακύπτει η ανώτερη οργανωτικότητα ενός Υπερνού. Αυτή η νέα υπεροντότητα, ως άλλο ένα αυτοποιητικό σύστημα, επανακαθορίζει δραστικά τα μέρη που τον συναποτελούν, όπως μια αποικία μυρμηγκιών κάνει προς τα επιμέρους μυρμήγκια ή ένας μεμονωμένος εγκέφαλος στους επιμέρους νευρώνες. Άρα, στο εξής ο καθένας μας θα έχει μια ισχυρότερη έλξη προς ολιστικές προσεγγίσεις επειδή ακριβώς αναδύεται αυτή η ευρύτερη συνειδητότητα επί των δικτύων αλληλεπίδρασής μας...

Οι κοσμοϊστορικές αλλαγές, ακόμη και οι πιο ραγδαίες, για το δικό μας χρόνο είναι σχεδόν ανεπαίσθητες επειδή τις ταυτίζουμε με ολόκληρη την καθημερινότητα δίχως να έχουμε μέτρο σύγκρισης- με άλλα λόγια γίνονται το "κανονικό". Αλλά κάποια μελλοντική εποχή ο μετά-ουμανιστής ιστορικός (όποια μορφή κι αν έχει αυτός) θα κοιτάει με δέος αυτή την ιστορική στροφή διότι είναι το ίδιο σημαντική με την απόκτηση γλωσσικών δυνατοτήτων από τα ανθρωποειδή της κραυγής ή την εφεύρεση της φωτιάς. Διανύουμε μια αλλαγή που μεταλλάσσει καθολικά το ανθρώπινο βίωμα και τη συνειδητότητα κατά τρόπο που αδυνατούμε προς το παρόν να κατανοήσουμε πλήρως...

Ζω και εργάζομαι μόνος και ταξιδεύω με λίγες βαλίτσες, βασιζόμενος πολύ στη μνήμη μου και έχοντας ως σκοπό να αφήνω τη διαίσθηση να με καθοδηγεί. – Lyall Watson *

To φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου αναφέρεται σε ένα ξαφνικό, αυθόρμητο και μυστηριώδες άλμα συνείδησης

,το οποίο επιτυγχάνεται όταν ο ξεπεραστεί ένα υποτιθέμενο «κρίσιμο σημείο». Η ιδέα του φαινομένου του εκατοστού πιθήκου προέρχεται από τον Δρ. Lyall Watson στο βιβλίο του Lifetide (Παλίρροια της ζωής) (1979). Ο Watson , ο οποίος έχει πάρει διδακτορικό στην ηθολογία για δουλειά του στον Ζωολογικό Κήπο του Λονδίνου με τον Desmond Morris, έγραφε για διάφορες μελέτες που έγιναν τη δεκαετία του ‘60 από Γιαπωνέζους μελετητές πρωτευόντων θηλαστικών σε μαϊμούδες του γένους Macaca fuscata . O Watson ισχυρίστηκε ότι οι επιστήμονες «δεν θέλησαν να δημοσιεύσουν [ολόκληρη την ιστορία] από φόβο μήπως γελοιοποιηθούν». Γράφει ότι αναγκάστηκε να «συγκεντρώσει το υπόλοιπο της ιστορίας από προσωπικές διηγήσεις και φήμες μεταξύ ερευνητών των θηλαστικών, διότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι ακόμα σίγουροι τι ακριβώς συνέβη». Έτσι, γράφει ο Watson :

Είμαι υποχρεωμένος να αυτοσχεδιάσω στις λεπτομέρειες, αλλά από όσο μπορώ να ξέρω, φαίνεται πως συνέβησαν τα εξής. Το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς ένας αδιευκρίνιστος αριθμός πιθήκων στην Koshima έπλενε γλυκοπατάτες στη θάλασσα…
Ας πούμε ότι οι πίθηκοι ήταν 99 και ότι στις 11 το πρωί μιας Τρίτης προστέθηκε άλλος ένας πίθηκος στο σύνολο. Όμως η προσθήκη του εκατοστού πιθήκου προφανώς έκανε τον αριθμό τους να ξεπεράσει κάποιο κρίσιμο σημείο διότι μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας σχεδόν όλοι οι πίθηκοι έκαναν το ίδιο πράγμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η συνήθεια φαίνεται να έχει υπερπηδήσει φυσικά εμπόδια και να έχει εμφανιστεί αυθόρμητα, σαν τους κρυστάλλους γλυκερίνης σε σφραγισμένα εργαστηριακά δοχεία, σε αποικίες άλλων νησιών καθώς και σε μία ομάδα στην ενδοχώρα της Takasakiyama .

Ναι, κατά τον Watson, ο ένας πίθηκος έμαθε τον άλλο να πλένει γλυκοπατάτες κι αυτός με τη σειρά του τον επόμενο, ώσπου σύντομα όλοι οι πίθηκοι του νησιού έπλεναν γλυκοπατάτες παρόλο που μέχρι τότε κανείς πίθηκος δεν το είχε ξανακάνει. Όταν ο «εκατοστός» πίθηκος έμαθε να πλένει πατάτες, ξαφνικά, αυθόρμητα και μυστηριωδώς οι πίθηκοι στα άλλα νησιά άρχισαν να πλένουν πατάτες, παρόλο που δεν είχαν καμία φυσική επαφή με την "σέκτα" του πατατο-πλυσίματος! Ήταν αυτό τηλεπάθεια μεταξύ των πιθήκων ή απλά "μαϊμουδιές" από τη μεριά του Watson;
Είναι χαριτωμένη ιστορία, αλλά όχι αληθινή. Τουλάχιστον αυτό για την αυθόρμητη μετάδοση μιας πολιτισμικής ιδιαιτερότητας στο χώρο χωρίς επαφή δεν είναι αλήθεια. Όντως υπήρξαν κάποιες μαϊμούδες του γένους Macaca που έπλεναν τις γλυκοπατάτες τους. Το ξεκίνησε μια μαϊμού και γρήγορα ακολούθησαν και οι άλλες. Αλλά ακόμα και μετά από 6 χρόνια δεν διαπίστωσαν όλες οι μαϊμούδες το όφελος του πλυσίματος της γλυκοπατάτας στη θάλασσα για να φύγει η άμμος. Ο Watson επινόησε το κομμάτι της ιστορίας για τη μυστηριώδη μετάδοση. Ο ισχυρισμός ότι οι μαϊμούδες στα άλλα νησιά "εξύψωσαν" τη συνείδηση τους στο ίδιο επίπεδο με αυτό που είχε η "σέκτα" του πατατοπλυσίματος είναι μύθος ( Amundson 1985, 1987; Possel & Amundson , 1996).
O Ron Amundson έγραψε ένα πολύ επικριτικό άρθρο γύρω από τον ισχυρισμό του Watson το 1985. Το 1986, σε απάντηση της κριτικής του Amundson , ο Watson είπε ότι οι πληροφορίες του προήλθαν από «ανεπίσημες συζητήσεις του με τους γνώστες της έρευνας του πατατοπλυσίματος». Ο Markus Possel επικοινώνησε με τον Masao Kawai, έναν από τους ανώτερους ερευνητές του αρχικού ερευνητικού προγράμματος των μαϊμούδων Macaca, και τον ρώτησε για τους ισχυρισμούς του Watson. Ο Kawai είπε ότι «δεν γνώριζε για κανένα πλύσιμο γλυκοπατάτας ή άλλη επιδεξιότητα που να διαδόθηκε γρηγορότερα σε σχέση με το αναμενόμενο σύμφωνα με τη φυσιολογική, χαρακτηριστική, ‘προ-πολιτισμική' διάδοση». Όταν ερωτήθηκε για «την αυθόρμητη και γρήγορη διάδοση του πατατοπλυσίματος από την Koshima στις ομάδες μαϊμούδων των άλλων νησιών και της ενδοχώρας», ο Kawai απάντησε: «Μεμονωμένες περιπτώσεις μαϊμούδων σε άλλες ομάδες ή ζωολογικούς κήπους μπορεί κατά τύχη να έμαθαν τη συμπεριφορά του πλυσίματος, αλλά πουθενά στην Koshima δεν έχει παρατηρηθεί διάδοση της συμπεριφοράς αυτής σε μέλη άλλων ομάδων».
Όταν ερωτήθηκε αν υπήρχαν «διηγήσεις ή φήμες» μεταξύ των συνεργατών του ερευνητών σχετικά με γρήγορη διάδοση συμπεριφοράς, ο Kawai είπε «Όχι». Και όταν ερωτήθηκε για πιθανή επικοινωνία του Lyall Watson με τους συνεργάτες του (του Kawai ), ο Kawai είπε «Όχι». Συνεπώς επαναλαμβάνω: Ο Watson επινόησε το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου. Ο Amundson αναφέρεται στα επιχειρήματα του Watson με τον όρο «μυθοπλασία». Η απάντηση του Watson στην κριτική του Amundson δημοσιεύτηκε το φθινόπωρο του 1986 στο τεύχος του Whole Earth Review. O Watson έγραψε: Δέχομαι ανεπιφύλακτα την ανάλυση του Amundson για την προέλευση και εξέλιξη του Εκατοστού Πιθήκου. Είναι μια μεταφορά δικής μου επινόησης, βασισμένη –όπως σωστά υπαινίσσεται- σε πολύ ισχνές αποδείξεις και κατά ένα μεγάλο μέρος σε φήμες. Ποτέ δεν προσποιήθηκα κάτι διαφορετικό…». Προφανώς ο Watson δεν έκανε καμία προσπάθεια να επικοινωνήσει με τους ερευνητές ώστε να διερευνήσει τις φήμες που ισχυρίζεται ότι άκουσε. Εν πάση περιπτώσει, ο Watson δεν διατύπωσε την ιδέα ως μεταφορά. Την πρόβαλλε ως γεγονός για το οποίο υπήρξαν κάποια αδιευκρίνιστα στοιχεία στηριγμένα σε διαδόσεις.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Watson έχει γράψει γύρω στα 25 βιβλία και η χαζομάρα με τον εκατοστό πίθηκο περιλαμβάνει μόνο λίγες παραγράφους του συνολικού του έργου. Ωστόσο ο Watson είναι αμετανόητος και γράφει στην ιστοσελίδα του : «Ακόμα πιστεύω ότι είναι καλή ιδέα !» Ως μεταφορά; Ή ως γεγονός ; Αναρωτιέμαι.
Η ιδέα της πνευματικής αφύπνισης αφού επιτευχθεί μια κρίσιμη μάζα, προωθείται από έναν αριθμό πνευματιστών του New Age. Ο Ken Keyes , Jr . έχει εκδώσει ένα βιβλίο στο Internet που ζητάει το τέλος της πυρηνικής απειλής και της μαζικής καταστροφής που σίγουρα μας περιμένει όλους εάν δεν κάνουμε σύντομα μια παγκόσμια επανάσταση. Ο τίτλος της πραγματείας του είναι Ο Εκατοστός Πίθηκος ( The Hundredth Monkey ) . Στο βιβλίο του γράφει πράγματα όπως «υπάρχει ένα σημείο στο οποίο εάν συντονιστεί ένα ακόμη άτομο σε μια καινούρια συνειδητότητα, ένα πεδίο ισχυροποιείται τόσο πολύ που αυτή γίνεται κτήμα σχεδόν όλων!»
Φαίνεται πως τα καταφέρνει να διαδώσει το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου.
Παρόλο που δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου, ο Rupert Sheldrake έχει ισχυριστεί ότι η θεωρία του για τον μορφικό συντονισμό εξηγεί «την αυξανόμενη ευκολία με την οποία νέες ικανότητες μαθαίνονται καθώς όλο και μεγαλύτερα μέρη ενός πληθυσμού τις αποκτούν». *

Περισσότερες Πληροφορίες