Η σχέση της κάθε Οντότητας με τον Θεό, είναι παρόμοια με την δική σου σχέση, με τον Θεό ..........
Δεν αλλάζει αυτή η σχέση, επειδή αλλάζει η μορφή της .........
Όλοι είμαστε παιδιά Του, και Αυτός είναι ο Πατέρας μας........
Τώρα κάθε φορά που διαβάζω ή ακούω κάποιον να λέει, ότι είναι της καλής φάρας αυτός, και όλοι οι άλλοι είναι της κακής φάρας ή του έξω από εδώ, μου έρχονται διάφορα ερωτήματα στο μυαλό μου........
1. Πως γίνεται να είμαστε όλοι παιδιά Του, αφού ο ίδιος είναι σκέτο ΦΩΣ, αλλά εμείς αυτό που κάνουμε είναι, μόνο σκοτεινές σκέψεις. Οι οποίες μάλιστα άλλοτε αφορούν τον οποιοδήποτε άλλον, ή εμάς τους ίδιους.
2. Πως γίνετε να είμαστε όλοι παιδιά Του, αφού ο ίδιος είναι η πηγή της Αγάπης Άνευ Όρων, αλλά εμείς αυτό που κάνουμε είναι, μόνο να μισούμε, και να κρατάμε κακία χωρίς όρους επιστροφής και τις περισσότερες φορές χωρίς συγχώρεση. Τη στιγμή μάλιστα που έχουμε την απαίτηση, να μας συγχωρήσει Αυτός, και ταυτόχρονα να τα έχουμε καλά με τον Εαυτό μας.
3. Πως γίνετε να περιμένουμε την Υγεία, να μας χτυπήσει την πόρτα, αφού για πορτιέρη έχουμε τοποθετήσει την ίδια την αρρώστια μας. Γιατί, οι σκέψεις που κάνουμε σε καθημερινή βάση, που αφορούν το κάθε τι που μας περιτριγυρίζει, είναι μολυσματικές κυρίως για τον ίδιο μας τον Εαυτό. Ταΐζουν, το ΕΓΩ μας, με αποτέλεσμα να παχαίνει τόσο πολύ που το ίδιο να χρειάζεται πρώτα δίαιτα, πριν να μπορέσεις να του πεις με απλά λόγια να φύγει.
4. Πως γίνετε να πιστεύουμε, πως τα πάντα μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν μόνο μέσα μας, όταν τρέφουμε το ΕΓΩ μας με τα ίδια τα χέρια μας, τα οποία η Αθηνά μας είχε πει να κινήσουμε ζητώντας της την βοήθεια της. Γιατί, η Φιλαυτία μας, απαγορεύει στην συμπάθεια Ανώτερων Οντοτήτων από εμάς, να βοηθήσουν με όποιο τρόπο Αυτές επιλέξουν να το κάνουν, προσδοκώντας μέσω της Άνευ Όρων Αγάπης τους να μας πλησιάσουν, χωρίς να μας προκαλέσουν Φόβο.
5. Πως γίνετε να πιστεύουμε, πως θα γίνουμε πάλι Όντα Αγάπης και Φωτός, αφού το αποτέλεσμα του Φόβου μας είναι το ακριβώς αντίθετο. Η Αγάπη Άνευ Όρων, προϋποθέτει την εξορία του Φόβου από το μέσα μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να εμπιστευτούμε τον Αδελφό μας ή την Αδελφή μας, στην πορεία της ζωής. Γιατί η Αγάπη είναι η Αρχή της εμπιστοσύνης.
Μην απομακρύνετε κανέναν, από τον περίγυρο σας, όλοι ψάχνουμε τον δρόμο της επιστροφής μας και ο κάθε ένας έχει πληροφορίες για τον προσανατολισμό μας. Δεν έχει σημασία το χρώμα, το σχήμα, η μόρφωση, ή ακόμη και οι αρχικές προθέσεις αυτού, φτάνει μόνο να βρούμε εμείς τον τρόπο να τον προσεγγίσουμε.
Όλοι κάνουμε λάθη, αυτά είναι κανόνας του δικού μας παιχνιδιού. Είναι η δράση του δικού μας έργου. Το σενάριο το έχουμε γράψει οι ίδιοι, ώστε να μας διατηρεί το ενδιαφέρον, για όσο διάστημα παραμένουμε θεατές/πρωταγωνιστές. Η «κακή» συμμορία του έργου μας, είναι το ΕΓΩ μας, με την συνεργασία του ΦΟΒΟΥ μας, που σαν τους Νονούς της Νύχτας μας φοβερίζουν καθημερινά και μας κρατούν στο σκοτάδι.
3. Πως γίνετε να περιμένουμε την Υγεία, να μας χτυπήσει την πόρτα, αφού για πορτιέρη έχουμε τοποθετήσει την ίδια την αρρώστια μας. Γιατί, οι σκέψεις που κάνουμε σε καθημερινή βάση, που αφορούν το κάθε τι που μας περιτριγυρίζει, είναι μολυσματικές κυρίως για τον ίδιο μας τον Εαυτό. Ταΐζουν, το ΕΓΩ μας, με αποτέλεσμα να παχαίνει τόσο πολύ που το ίδιο να χρειάζεται πρώτα δίαιτα, πριν να μπορέσεις να του πεις με απλά λόγια να φύγει.
4. Πως γίνετε να πιστεύουμε, πως τα πάντα μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν μόνο μέσα μας, όταν τρέφουμε το ΕΓΩ μας με τα ίδια τα χέρια μας, τα οποία η Αθηνά μας είχε πει να κινήσουμε ζητώντας της την βοήθεια της. Γιατί, η Φιλαυτία μας, απαγορεύει στην συμπάθεια Ανώτερων Οντοτήτων από εμάς, να βοηθήσουν με όποιο τρόπο Αυτές επιλέξουν να το κάνουν, προσδοκώντας μέσω της Άνευ Όρων Αγάπης τους να μας πλησιάσουν, χωρίς να μας προκαλέσουν Φόβο.
5. Πως γίνετε να πιστεύουμε, πως θα γίνουμε πάλι Όντα Αγάπης και Φωτός, αφού το αποτέλεσμα του Φόβου μας είναι το ακριβώς αντίθετο. Η Αγάπη Άνευ Όρων, προϋποθέτει την εξορία του Φόβου από το μέσα μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να εμπιστευτούμε τον Αδελφό μας ή την Αδελφή μας, στην πορεία της ζωής. Γιατί η Αγάπη είναι η Αρχή της εμπιστοσύνης.
Μην απομακρύνετε κανέναν, από τον περίγυρο σας, όλοι ψάχνουμε τον δρόμο της επιστροφής μας και ο κάθε ένας έχει πληροφορίες για τον προσανατολισμό μας. Δεν έχει σημασία το χρώμα, το σχήμα, η μόρφωση, ή ακόμη και οι αρχικές προθέσεις αυτού, φτάνει μόνο να βρούμε εμείς τον τρόπο να τον προσεγγίσουμε.
Όλοι κάνουμε λάθη, αυτά είναι κανόνας του δικού μας παιχνιδιού. Είναι η δράση του δικού μας έργου. Το σενάριο το έχουμε γράψει οι ίδιοι, ώστε να μας διατηρεί το ενδιαφέρον, για όσο διάστημα παραμένουμε θεατές/πρωταγωνιστές. Η «κακή» συμμορία του έργου μας, είναι το ΕΓΩ μας, με την συνεργασία του ΦΟΒΟΥ μας, που σαν τους Νονούς της Νύχτας μας φοβερίζουν καθημερινά και μας κρατούν στο σκοτάδι.
Αποτινάξτε τον ζυγό του ΕΓΩ και του ΦΟΒΟΥ, συμμαχήστε με τον μεγαλύτερο ήρωα όλων των εποχών, την ΚΑΡΔΙΑ σας. Αυτή είναι που σας λέει αλήθεια και σας βοηθά σε κάθε προβληματισμό σας Άνευ Όρων, με Αγάπη που πηγάζει από πολύ ψηλά και περιμένει να μεταφερθεί και πιο δίπλα, διαμέσου της δική σας ΕνΕργητικής ΠαρΟυσίας.
Να είστε όλοι για πάντα καλά,
Να είστε όλοι για πάντα καλά,
ΦΩΣ και Αγάπη, παντού και για πάντα.
Πηγή : Σαράντης Κώνστας
Πηγή : Σαράντης Κώνστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου